Έχοντας πλέον περί τα 3.000 και άνω κρούσματα ημερησίως πανελλαδικά, όλοι μιλάνε για αλλαγή των μέτρων αντιμετώπισης της πανδημίας. Το μοντέλο αντιμετώπισης της, το οποίο στην πρώτη φάση της πανδημίας λειτούργησε υποδειγματικά, τώρα φαίνεται πως απομειώθηκε.
Ο εγκλεισμός καλά κρατεί στην μεγαλύτερη επικράτεια της χώρας μας, αλλά όμως οι αριθμοί αυξάνονται. Βέβαια ως χώρα παραμένουμε ψηλά στις καλύτερες θέσεις παγκοσμίως, όσο αφορά την αντιμετώπιση του ιού, αλλά τελικά από μόνο του αυτό δεν είναι αρκετό.
Στην πρώτη φάση της πανδημίας η Πολιτεία δημιούργησε ένα μοντέλο αντιμετώπισης της, που στηρίχτηκε στην τήρηση υπευθυνότητας από τους πολίτες και την παραμονή τους στα σπίτια τους, στο κλείσιμο λειτουργίας των περισσοτέρων επιχειρήσεων, στο κλείσιμο των σχολείων, στην υπολειτουργία δημόσιων οργανισμών και Ο.Τ.Α., αλλά ταυτόχρονα και στην οικονομική υποστήριξη της αγοράς από το κράτος και την άμεση αναβάθμιση του Εθνικού Συστήματος Υγείας.
Το μοντέλο πέτυχε !
Παρά τις όποιες δυσκολίες του και τις αντιρρήσεις πολλών, το μοντέλο δικαίωσε την επιλογή του και βάζοντας πολίτες και κράτος μαζί τις πλάτες τους ταυτόχρονα, σηκώσαμε το βάρος και δικαιωθήκαμε καταμετρώντας το δυνατόν λιγότερες χαμένες Ελληνικές ζωές και φτάνοντας στο σημείο να μας θαυμάζει ολόκληρη η Ευρώπη για την υπομονή μας και την διαχείριση μας.
Και μετά ήρθε το καλοκαίρι. Αφεθήκαμε στην Νίκη μας. Όλοι μας …
Και ξέσπασε το 2ο κύμα της πανδημίας και ακολούθησε το 3ο κύμα, με ολέθρια αποτελέσματα.
Όλα είχαν ανοίξει, η κανονικότητα μας είχε επανέλθει σε καλό σημείο,
αλλά και πάλι όλα έκλεισαν και η ζωή μας επανήλθε σε εγκλεισμό.
Το κράτος συνεχίζοντας να στηρίζει την κλειστή αγορά, διέθεσε μόνο για το 3ο τρίμηνο του 2020 περίπου 20 δις ευρώ για το κλειστό λιανεμπόριο και την κλειστή εστίαση.
Το Ε.Σ.Υ. αύξησε τις κλινικές Μ.Ε.Θ, από τις 565 του 2019 σε 1404 το 2021.
Γιατροί και Νοσηλευτικό Προσωπικό πολλαπλασιάστηκαν.
Στρατιωτικά και Ιδιωτικά Νοσηλευτικά Ιδρύματα στην μάχη δίπλα στα Δημόσια.
Οι πολίτες δείχνοντας και πάλι την σύμπραξη τους, κλείστηκαν ξανά στα σπίτια τους.
Οι ιδιώτες επιχειρηματίες έκλεισαν και πάλι τις επιχειρήσεις τους, αλλά και όσοι τις έχουν υπό τους όρους ανοικτές υπολειτουργούν.
Η ζωή και η οικονομία έχουν ματώσει πολύ, παρά την κρατική υποστήριξη.
Και ο χρόνος είναι πολύς. Οι μήνες περνούν αμείλικτοι και η ζωή μας απομειώνεται. Η πανδημία καλά κρατεί στον χρόνο, αλλά οι άνθρωποι και οι επιχειρήσεις δεν αντέχουν στο μοντέλο που κρατεί και αυτό.
Η ψυχολογική υπερφόρτωση των πολιτών είναι πλέον στα ύψη και ξεσπούν με διάφορους τρόπους, οι οποίοι συχνά συντελούν στην διάδοση της πανδημίας.
Όμως δεν αντέχουν άλλο αυτό το μοντέλο. Έχουν φτάσει στα όρια τους. Δικαιολογημένα η μη, αυτά τα ξεσπάσματα των πολιτών είναι κυρίως αποτέλεσμα της μακροχρόνιας απώλειας της ζωής τους και συχνά λόγω της οικονομικής σθεναρότητας τους. Έχουν δίκαιο και άδικο ταυτόχρονα. Αλλά αυτό που μετράει είναι το δίκαιο τους.
Φυσικά υπάρχουν και επιτήδειοι που εκμεταλλεύονται αυτή την κατάσταση και πολιτικά και τους οδηγούν σε σχεδιασμένους δρόμους, χωρίς να νοιάζονται για τις επιπτώσεις στην αύξηση της πανδημίας, παρά μόνο νοιάζονται να αποκομίσουν πολιτικά οφέλη από τα ξεσπάσματα των πολιτών.
Οι ιδιωτικές επιχειρήσεις, παρά την κρατική στήριξη, έχουν ματώσει αφόρητα. Ιδιοκτήτες και εργαζόμενοι είναι στα όρια τους οι περισσότεροι. Ο χρόνος πολύς …
Τα σχολεία, που καλά κράτησαν την κατάσταση με την στήριξη του Υπουργείου Παιδείας, δεν γίνεται να δημιουργήσουν παιδιά – μαθητές εξ αποστάσεως.
Η Εκπαίδευση της νέας γενιά μας είναι αδύνατη μέσα από μία οθόνη.
Καταλήξαμε συνειδητά η μη, να μην τηρούμε το μοντέλο, να παραποιούμε τα μέτρα, να υποκρινόμαστε την τήρηση τους, η ακόμη και να μην τα τηρούμε.
Ας μην κρυβόμαστε πίσω από το δάκτυλο μας. Είμαστε όλοι συνυπεύθυνοι, συνειδητά η μη. Βλέπουμε καθημερινά τι γίνετε γύρω μας.
Βλέπουμε τι γίνεται δίπλα μας στα ανοικτά καταστήματα, βλέπουμε τι γίνεται με τους φίλους μας, βλέπουμε τι γίνεται στους δρόμους, στις πλατείες, στα μέσα μαζικής μεταφοράς, στις διαδηλώσεις, στις πορείες, στις παραλίες των πόλεων, στα πάρτυ που διοργανώνονται, στις κρυφές μαζώξεις των σπιτιών.
Όλοι είμαστε συνυπεύθυνοι για την αποδόμηση του μοντέλου αντιμετώπισης.
Κράτος και πολίτες. Και ο λόγος κυρίως είναι η μεγάλη διάρκεια της πανδημίας.
Ο χρόνος πολύς και οι αντοχές κράτους και πολιτών πλέον πάνω από τα όρια τους.
Κανείς δεν ήταν προετοιμασμένος για τέτοιο ενδεχόμενο. Κανένας πολίτης και κανένα κράτος. Κληθήκαμε όλοι παγκοσμίως, κράτη και πολίτες, να διαχειριστούμε κάτι τελείως πρωτόγνωρο, χωρίς κανένα προηγούμενο του και δίχως καμία εμπειρία από κανέναν.
Κάποιοι άνθρωποι, κρατικοί λειτουργοί, πήραν αποφάσεις για εμάς. Δίχως καμία προηγούμενη εμπειρία και δίχως κανένα προηγούμενο επιβεβαιωμένο πρωτόκολλο αντιμετώπισης από πουθενά παγκοσμίως. Ρίσκαραν χωρίς καμία βοήθεια και όμως μας βοήθησαν.
Μπορεί να έκαναν και λάθη, αλλά ποιος είναι αυτός που στην θέση τους θα γνώριζε από πριν πώς να λειτουργήσει με βεβαιότητα. Κανείς !
Και όμως ήρθε το 3ο κύμα να τα παρασύρει όλα αυτά
Το μοντέλο, το οποίο λειτούργησε υποδειγματικά πριν καιρό, τώρα πλέον φαίνεται πως ασθμαίνει πολύ …
Οι αριθμοί αυξάνονται, οι Μ.Ε.Θ. μας ασφυκτιούν, το Ιατρικό και Νοσηλευτικό Προσωπικό μας έχει ξεπεράσει τα όρια του, το κράτος έχει στερέψει τα ταμία του με τις στηρίξεις του, η αγορά ματώνει συνεχώς, οι άνθρωποι ασφυκτιούν, οι ανεξέλεγκτες εκρήξεις καπηλεύονται από πολιτικούς επιτήδειους, οι πολίτες υπερφορτωμένοι ψυχολογικά εκτονώνονται ψάχνοντας την παλιά ζωή τους.
Το μοντέλο πλέον φαίνεται να νοσεί σοβαρά και να χρήζει άμεσης θεραπείας,
για να σταθούμε και πάλι Υγιείς αλλά και Όρθιοι ταυτόχρονα …
Μιχάλης Πολιτσάκης- ΚΦΑ- Επιστημονικός Συνεργάτης του ΔΡΟΜΕΑ ΘΡΑΚΗΣ
